هر کاراکتر در کامپیوتر با عددی مشخص می شود که آن عدد همان کد کاراکتر است. در اصل کامپیوتر کاراکتر ها را فقط با عدد آن ها می شناسد و نمی داند مثلا حرف "a" چیست. بلکه می داند عدد آن 97 است. جالب تر این که کامپیوتر حتی همین 97 را هم نمی شناسد و با اعداد دودویی آن را تشخیص می دهد.
کد کاراکتر چیست؟
تمام کاراکتر هایی که ما استفاده می کنیم ، در جدول هایی بسیار بزرگ جمع آوری شده اند و به صورت قراردادی این کد ها به آن ها تعلق گرفته است که وقتی ما صفحه ای پر از کاراکتر را می بینیم ، کامپیوتر برای نمایش تمام این کاراکتر ها از آن جدول ها استفاده می کند. سیستم ها به طور پیشفرض از جدول ascii برای نمایش کاراکتر ها استفاده می کنند که جدول بسیار محدودی است و بسیاری از کاراکتر هایی که شاید به درد ما بخورند ، از جمله حروف فارسی را ندارند. اگر شما می توانید الان این حروف فارسی را ببینید به خاطر این است که کامپیوتر شما از جدولی به غیر از این جدول استفاده کرده است. جدول utf-8 جدولی کامل تر است که به دلیل استفاده از اعداد در مبنای 16 ، ظرفیت بسیار بیشتری دارد. این جدول شامل حروف فارسی و بسیاری کاراکتر های دیگر نیز هست.
استفاده در برنامه نویسی
حتما فکر می کنید دانستن این چیز ها فقط به درد اطلاعات عمومی می خورد. اما باید بگویم که دانستن مفهوم کد های کاراکتر ، می تواند در برنامه نویسی بسیار مفید باشد. بعضی مواقع هست که برنامه نویس می خواهد ، عبارت ، حرف ، متن یا کدی را از دید دیگران مخفی کند. اینجا بحث امنیت پیش می آید. برنامه نویس باید بتواند کد یا ... خود را رمزگذاری کند تا دیگران نتوانند بدون رمزگشایی از محتوای آن با خبر شوند. در اینجا است که دانستن کد کاراکتر ها می تواند کمک کند. (برای به دست آوردن اطلاعاتی در مورد رمزگذاری در برنامه نویسی اینجا کلیک کنید)
استفاده در html
یکی دیگر از کاربرد دانستن این موضوع ، انتشار درست متون در وب است. همان طور که گفتم ، جدول پیشفرض کاراکتر ها بسیار محدود است. پس وقتی می خواهیم کاراکتر هایی خراج از این کاراکتر های محدود را در صفحات وب به نمایش بگذاریم باید به مرورگر بفهمانیم که از جدولی به غیر از جدول ascii استفاده کند. برای مثال برای حروف فارسی ما باید از مرورگر بخواهیم تا از جدول utf8 استفاده کند. در اچ تی ام ال با استفاده از کد زیر این کار انجام می شود:
<<<code>>>
<meta charset="utf-8" />
<<</code>>>